300 años de iglesia armenia en un libro sobre bordados litúrgicos del Patriarcado de Estambul

 300 años de iglesia armenia en un libro sobre bordados litúrgicos del Patriarcado de Estambul Las puertas del Patriarcado armenio de Turquía se han abierto a dos expertos de EE.UU. que publicaron un libro sobre los tesoros textiles de los siglos 18 y 19.
Los profesores Ronald Marchese y Marlen Breu, publicaron un libro después de la realización de 10 años de investigación con permiso especial del Patriarca Mesrob II, titulado "Gloria y ceremonia: Tesoros textiles de las Iglesias ortodoxas armenias en Estambul".
Leer más/Մանրամասն »

Հայաստանը բարձրացնում է զորակոչի տարիքը

Հայաստանը բարձրացնում է զորակոչի տարիքը Հայաստանը մեկ տարով բարձրացնում է զորակոչի տարիքը: Հինգշաբթի Ազգային ժողովը միաձայն հաստատեց զորակոչի տարիքը 19 տարեկան սահմանելու մասին օրինագիծը:
ՀՀ արդարադատության նախարար Հրայր Թովմասյանը նշել էր, որ այս փոփոխության անհրաժեշտությունն առաջացել է կրթության ոլորտում կատարված բարեփոխումներով, երբ սահմանվել էր 12-ամյա կրթություն:
Leer más/Մանրամասն »

Un bloguero armenio descubre campaña de Facebook contra Google

Un bloguero armenio descubre campaña de Facebook contra Google Según denunciara el martes USA Today,Burson-Marsteller se ponía en contacto con reputados periodistas para que investigaran supuestas denuncias de violación de su privacidad por parte de la red de contactos de Google Social Circle.
La estrategia se mantuvo en pie hasta un bloguer armenio, Christopher Soghoian, se negó a esta invitación y, además, decidió hacer público los correos electrónicas que había recibido de Burson-Marsteller. En un primer momento no se conocía el nombre de la empresa que estaba detrás de esta campaña.
Leer más/Մանրամասն »

Ամուսնության գրանցման ընթացակարգի փոփոխությունը կարագացնի հարսնացուների և փեսացուների արտագաղթը. սոցիոլոգ

Էլեկտրոնային առևտուրը Հայաստանում Visa-ի բիզնեսի առաջնահերթ ուղղությունն է «Քաղաքացիական կացության ակտերի մասին» օրենքի նախագծով, որ Ազգային ժողովում արդեն առաջին ընթերցմամբ ընդունվել է, Հայաստանում ամուսնության գրանցման ժամկետը կկրճատվի։ Նոր օրենքով ներկայիս 1 ամսվա փոխարեն Քաղաքացիական կացության ակտերի գրանցման տարածքային կենտրոնները ամուսնությունները կգրանցեն 7 օրում։ Այսօր լրագրողների հետ հանդիպմանը արդարադատության փոխնախարար Արամ Օրբելյանը մանրամասնեց օրենսդրական փոփոխությունները։ Leer más/Մանրամասն »

El número de medios de comunicación en línea está creciendo en Armenia, pero que carecen de profesionalismo, aseguró Karen Vrtanesyan, jefe de la ONG Zharang.

Hablando en una conferencia de prensa, Vrtanesyan dijo que hay falta de especialistas calificados, en la entrega de noticias y en cuestionar las fuentes.
Armen Hareyan, jefe de la Hareyan Publishing news company, con base en Carolina del Norte, señaló a su vez que la falta de profesionales en los medios de comunicación en línea de Armenia también es notable.


Según él, los medios de comunicación no sólo compiten entre sí, sino también con otros medios prestigiosos del mundo. "Nuestros medios de comunicación deberían pensar en trabajar en las ganancias" dijo, y agregó que tampoco deberían esperar obtener ayuda de donantes o patrocinadores. Tambien mencionó que los medios prestigiosos del mundo han hecho que su contenido sea accesible para sus lectores a través del teléfono, cosa que en armenia sucede poco y casi nada.Tambien dijo que para que sus contenidos sean leídos por un público internacional más amplio, los medios de comunicación de armenia deben ser presentados en los más famosos motores de búsqueda como Google y Bing. También dijo que todos los periodistas deben tener sus propios blogs, ya que mejoren sus habilidades periodísticas.


soyarmenio.com

Թուրքիան կորցնում է տարածաշրջանային առաջնորդի դիրքերը. արաբ փորձագետ
Անկարայի կողմից Լիբիայի անցումային կառավարության ուշացած ճանաչումը, ինչպես նաև սիրիական ճգնաժամի առնչությամբ նրա պասիվ գործելաոճը նվազեցնելու են Թուրքիայի հեղինակությունն ու զրկելու են նրան տարածաշրջանային առաջնորդի կարգավիճակից։ Այս մասին Trend–ին ասել է արաբ քաղաքագետ Իսմայիլ Յաշան։

«Տարածաշրջանային գործընթացներում կարևոր դերակատարություն ունեցող Թուրքիան վերջին շրջանում որդեգրել է իրադարձություններին չմիջամտելու քաղաքականություն։ Դա կարող է նվազեցնել նրա ազդեցությունը տարածաշրջանում»,– ասել է արաբ փորձագետը։

Փորձագետի նշում է, որ վերջին շրջանում Թուրքիայի քաղաքականությունում նկատվում է որոշակի կախվածություն Մերձավոր Արևելքի երկրների առնչությամբ Արևմուտքի կայացրած որոշումներից։ Ըստ փորձագետի՝ Անկարան, ով նախկինում հանդես էր գալիս որպես տարածաշրջանային խնդիրների գլխավոր նախաձեռնող, այժմ իր բոլոր որոշումները կայացնում է Արևմուտքի հավանությունը ստանալուց հետո։

«Եթե Թուրքիան Սիրայի հարցում թույլ տա այն նույն սխալնները, որն արեց Լիբիայի դեպքում, դա բացասաբար կազդի Անկարայի հեղինակության վրա մերձավորարևելյան երկրների շրջանում»,– ասել է Իսմայիլ Յաշան։


Թերթ.am

No es sólo el pueblo de Artsaj y la República de Artsaj que tiene que preocuparse por las amenazas de Azerbaiyán
No es sólo el pueblo de Artsaj y la República de Artsaj que tiene que preocuparse por las amenazas de Azerbaiyán. Por su carácter no se dirigen sólo a la seguridad de Artsaj y a la parte Armenia. Tienen carácter terrorista. Y si eso es terror, entonces el mundo civilizado tiene que preocuparse por eso. Eso declara el presidente de Artsaj Bako Sahakyan en el interviú dado a la estación de Radio “Azatutyun” (Libertad).

Desde ese punto de vista pienso que las amenazas igualmente se refieren tanto a Artsaj como a la parte Armenia y a la sociedad internacional. Cada día las autoridades políticas de Azerbaiyán se presentan con amenazas y se acompañan con concretos pasos militaristas y estamos inquietados y la sociedad internacional también tiene que inquietarse.
En el marco de tal política tenemos que tener en cuenta y no exceptuar que Azerbaiyán puede un día pasar de lo dicho a lo hecho. Consecutivamente nosotros construimos nuestros trabajos basándose en esa realidad”, mencionó Sahakyan.

El presidente de Artsaj mencionó que Artsaj está listo a la guerra. “Aquí, en nuestro caso no admitimos alguna conducta excepcional. Nosotros estando profundamente seguros que esa cuestión tiene que regularse en las condiciones pacíficas al mismo tiempo tenemos que pensar teniendo en cuenta la conducta del vecino, los desafíos que oímos. Tenemos que proveer también la seguridad del país para que la populación de nuestro país sea capaz en las condiciones de la paz relativa para organizar su día”, menciona él.

 A la observación que en los marcos experimentales poco a poco se estrecha y se extiende la opinión que la probabilidad de la guerra se aumenta, Bako Sahakyan contesta, “Esos expertos toman como base la política realizada de parte de Azerbaiyán. Si en un país dicen cada día si no hoy, entonces mañana ese asunto resolveremos por medio de armas, entonces esos expertos tienen el derecho de llegar a la conclusión mencionada. Nosotros realizamos trabajos muy seriamente para evitar las actividades de la guerra probable. Pienso que ese conflicto no se limita sólo por los intereses de Azerbaiyán, Artsaj y Armenia.

El mundo civilizado de hoy tiene sus requerimientos especialmente en nuestra región. Yo veo nuestra actividad no en esa política extrema sino al revés tenemos que hacer todo lo posible para disminuir la tensión y tratar a emprender otros instrumentos para llegar al acuerdo y aclarar nuestras relaciones”.
/Traducido por Lilit Mnatsakanyan/


int.armradio

«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է «Զերկալո» օրաթերթի քաղաքական մեկնաբան Ռաուֆ Միրքադիրովը։

Խաղաղ բանակցությունների համար նախատեսված ժամանակն արդեն սպառվում է
- Կազանյան հանդիպումից հետո հնչած հայտարարություններից պարզ դարձավ, որ ձախողման և փաստաթղթի չստորագրման պատճառը ադրբեջանական կողմն էր: Պարոն Միրքադիրով, Ձեր կարծիքով, դա կարո՞ղ է առիթ դառնալ, որպեսզի միջազգային ճնշումներն Ադրբեջանի վրա ավելանան:

- Ես նման միանշանակ հետևություն չէի անի, քանզի թե՛ ադրբեջանական, թե՛ հայկական կողմը իրենց «վաստակն» ունեն կազանյան հանդիպման ձախողման մեջ, որի հետ, սակայն, միջնորդները մեծ հույսեր էին կապում:
Չէ՞ որ հենց այնպես չէ, որ Ռուսաստանի ԱԳՆ-ն այդ հանդիպումը համարում էր «սահմանային», ԱՄՆ նախագահն անձամբ զանգահարեց Սերժ Սարգսյանին և Իլհամ Ալիևին, իսկ Սարկոզին ուղերձ հղեց: Մի խոսքով, նրանք ամեն ինչ արեցին հրապարակայնորեն ցույց տալու, որ իրենք հետաքրքրված են Մադրիդյան սկզբունքների ստորագրմամբ, իսկ ահա պաշտոնական Բաքուն և Երևանը չարդարացրին նրանց սպասելիքները, ինչն էլ կարող է լուրջ հետևանքներ ունենալ երկու կողմերի համար էլ: Տպավորություն է ստեղծվում, որ հնարավոր հետևանքների մասին գիտակցելով` հակամարտող կողմերն արդեն իսկ վախենում են սեփական համարձակությունից: Սակայն պաշտոնական մակարդակով նման հանդիպումներին բնորոշ մեղադրանքներ միջնորդ կողմերի հասցեին չեն հնչել ո՛չ Բաքվից, ո՛չ էլ Երևանից, ընդհակառակը` կողմերն ամենաբարձր մակարդակով շնորհակալություն հայտնեցին միջնորդներին, ինչպես նաև մեկը մյուսին` կարծես թե գիտակցելով ընդհանուր պատասխանատվությունը կազանյան հանդիպման ձախողման համար: Ավելին` այս անգամ կողմերը միմյանց այնքան ուժեղ չեն վիրավորում, ինչպես ընդունված է անել այն ժամանակ, երբ նման «պատմական հնարավորությունը» բաց է թողնված: Հանդիպումից հետո Հայաստանի արտգործնախարարը հայտարարեց, որ փաստաթուղթը չի ստորագրվել, որովհետև Ադրբեջանը տասնյակ նոր առաջարկներ է ներկայացրել, Ադրբեջանի արտգործնախարարն էլ հայտարարեց, որ մի շարք սկզբունքային հարցերի շուրջ կողմերը չեն եկել համաձայնության, իսկ հայկական կողմն էլ չափազանց շատ զիջումներ է պահանջել: Այսինքն` ադրբեջանական կողմը չի հերքում, որ ունեցել է հակասություններ վերջնական փաստաթղթի որոշ կետերի հետ, բայց պետք է շեշտել, որ հայկական կողմն էլ չէր վառվում այդ փաստաթուղթը ստորագրելու ցանկությամբ: Դա են վկայում խորհրդարանում Սերժ Սարգսյանի անձնական ներկայացուցչի` Իսագուլյանի խոսքերը, որտեղ նա փաստացիորեն խոստովանել է, որ Ս.Սարգսյանը Մադրիդյան սկզբունքների վերջնական տարբերակը չի ստորագրել, որպեսզի խուսափի ներքաղաքական ճգնաժամից: Չափազանց հետաքրքիր է նաև այն հանգամանքը, որ չնայած կազանյան ձախողմանը, կողմերը պատրաստակամություն են հայտնում շարունակելու բանակցությունները և այդ առումով հետաքրքիր են Սերժ Սարգսյանի հայտարարությունները իր ուկրաինացի գործընկերոջ հետ ասուլիսի ժամանակ: Փաստորեն, Ս.Սարգսյանը խոստովանել է, որ կողմերին չի հաջողվել համաձայնեցնել Ղարաբաղի վերջնական կարգավիճակի մասին փաստաթուղթը: Ամենայն հավանականությամբ, միջնորդների կողմից առաջարկվող մեխանիզմը ԼՂ վերջնական կարգավիճակի վերաբերյալ ընդունելի չի եղել ո՛չ Երևանի, ո՛չ Բաքվի համար:

- Կազանյան հանդիպումից առաջ ԵԱՀԿ ՄԽ ֆրանսիացի համանախագահ Բեռնար Ֆասիեն հայտարարել էր, թե եթե առաջիկայում հիմնարար սկզբունքները չհամաձայնեցվեն, իրենք ստիպված կլինեն առաջարկել կարգավորման նոր հայեցակարգ: Հաշվի առնելով, որ Կազանում այդ սպասված համաձայնեցումը չեղավ, կարելի՞ է ասել, որ Կազանում թաղվեցին Մադրիդյան սկզբունքները:

- Տեսականորեն, միջնորդական առաքելության, առաջին հերթին ռուսական, և այս փուլի ձախողման կողմերի վերջնական հաստատման դեպքում, մենք կարող ենք դառնալ իրադարձությունների զարգացման երեք տարբերակների ականատեսը: Միանգամից նշեմ, որ սա միայն տեսականորեն, իսկ գործնականում` այս պարագայում ռուսական միջնորդական առաքելության տապալման պաշտոնական հաստատման դեպքում մնում է իրադարձությունների զարգացման ընդամենը մեկ հնարավոր տարբերակ, եթե, իհարկե, ԱՄՆ-ի, Ռուսաստանի և Ֆրանսիայի նախագահները իսկապես ցանկանում են հասնել իրական արդյունքի հայ-ադրբեջանական հակամարտության կարգավորման հարցում: Առաջին` կարելի է վերցնել թայմ-աութ, ինչը եղել է ոչ մեկ անգամ, օրինակ` Հայաստանի խորհրդարանում պետական գործիչների սպանությունից հետո կամ Քի Վեսթի բանակցությունների ձախողումից հետո: Բայց այս տարբերակը ձեռնտու չէ միջնորդներին, քանի որ մեծացնում է պատերազմական գործողությունների վերսկսման վտանգը, ինչը կարող է վտանգի տակ դնել տարածաշրջանի խաղաղությունը, ինչպես նաև տարածաշրջանի առաջատար տերությունների աշխարհաքաղաքական հետաքրքրությունների իրականացումը: Այդ իսկ պատճառով դժվար թե պետք է ակնկալել երկարատև ընդմիջում խաղաղապահ գործընթացում, ինչպես նաև միջնորդների ինքնահեռացում: Եթե դատենք ըստ հայտարարությունների, իրադարձությունների զարգացման այս տարբերակը ձեռնտու է միայն պաշտոնական Թեհրանին: Զարգացման երկրորդ տարբերակը կարող է ենթադրել, որ էստաֆետային փայտիկը Ռուսաստանից կարող է ընդունել միջնորդներից որևէ մեկը, օրինակ` Ֆրանսիան կամ նույնիսկ ԱՄՆ-ն և տանել գործը տրամաբանական ավարտի: Իրադարձությունների զարգացման նման տարբերակը նույնպես միայն տեսականորեն է հնարավոր, քանզի միայն սպորտում են աշխատում թիմային արդյունքի համար, իսկ քաղաքականության մեջ` յուրաքանչյուրն ունի իր հետաքրքրությունները, ընդ որում` հաճախ բացի պետականից, նաև անձնական: 2008-ից հետո անցկացրած անարդյունք ինը եռակողմ հանդիպումները կարող են «հեղինակության ռիսկ» առաջացնել ոչ միայն ռուսական դիվանագիտության, այլ նաև Մեդվեդևի համար, քանզի իր ստանձնած առաջնային միջնորդի առաքելության ձախողման դեպքում Ռուսաստանի նախագահը հարվածի տակ է դնում իր` որպես լուրջ քաղաքական գործչի հեղինակությունը: Սակայն այդ դեպքում Մոսկվան ամեն կերպ կփորձի տորպեդահարել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի այլ ներկայացուցիչների ցանկացած նախաձեռնություն: Մոսկվան իր իսկ հեղինակության համար չի կարող թույլ տալ մյուսներին առանց վնասի կարճ ժամկետում հասնել հաջողության, քանզի այդպիսի «խայտառակություն» ապրելը շատ դժվար է` գրեթե անհնարին: Այդ պատճառով, խաղաղ բանակցությունների այս փուլի վերջնական և պաշտոնական տապալման ճանաչման դեպքում ավելի իրական է թվում իրադարձությունների զարգացման երրորդ տարբերակը, եթե իհարկե միջնորդները ցանկանում են պահպանել թիմը և հասնել իրական արդյունքի: Ճանաչելով ՄԽ ինստիտուտի պարտությունը` թիմը ստիպված կլինի տեղափոխել քննարկումը ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհուրդ` այդպիսով գործի դնելով պարտադրված խաղաղության մեխանիզմը: Այսինքն` միջնորդները կարող են հակամարտող կողմերին դնել բոլորին հայտնի ֆիլմի իրավիճակում` կամ զագս, կամ դատախազություն: Բայց ցանկացած տարբերակում այս փուլի տապալման դեպքում միջնորդները ստիպված կլինեն ինչ-որ բան կտրուկ փոխել, հատկապես հակամարտության կարգավորման մեթոդաբանական մոտեցումներում: Այլևս ստիպված չենք լինի հուսալ հակամարտող կողմերի բարի կամքին: Սակայն դա ոչ միայն հակամարտող կողմերի, այլ նաև միջնորդների համար հիվանդագին ճանապարհ է: Հենց այդ հանգամանքը հաշվի առնելով` միջնորդները որոշեցին կողմերին տալ վերջին հնարավորությունը` «զագս կամ դատախազություն» դիլեմայից խուսափելու համար, իսկ Ռուսաստանին` «հեղինակության ռիսկից»: Ռուսաստանի նախագահի ոչ հանրային ուղերձը Հայաստանի և Ադրբեջանի իր գործընկերներին ինչ-որ տեղ կարծես վերջին նախազգուշացումն էր: Չէ՞ որ դրանք բանակցություններ չեն փակ դռների ետևում, որոնց արդյունքները մեկնաբանվում են հետագայում տրամագծորեն հակառակ: Ռուսական կողմը կարող է հրապարակել այդ փաստաթուղթը ցանկացած պահի: Իսկ ֆրանսիական կողմը ակնարկում է, որ դեռ երեկո չէ, և խաղաղ բանակցությունների ներկայիս փուլի վերջակետը դնելը դեռ վաղ է` ղարաբաղյան հակամարտության կողմերին կարվեն լրացուցիչ առաջարկություններ: Երևի հենց այդ հնարավորության իրականացման համար էլ հակամարտող կողմերին արդեն սկսել են հրավիրել Մոսկվա: Թերևս հեղինակության վնասից խուսափելու համար Մոսկվան իրեն և հակամարտության կողմերին ևս մեկ հնարավորություն է տվել:

- Այսօր շատ է խոսվում այն մասին, որ հնարավոր է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ֆորմատի փոփոխություն, ինչպես նաև հավանական է, որ Ղարաբաղը վերադառնա բանակցությունների սեղան: Պարոն Միրքադիրով, ինչքանո՞վ եք հավանական համարում նման զարգացումները:

- Եթե Մինսկի խմբի ձևաչափում փոփոխությունը այդ կազմից այս կամ այն պետությունների դուրս գալուն կամ ներգրավելուն է վերաբերում, ապա դա ոչինչ չի փոխի: Ավելին` գործնականում Մինսկի խումբը և համանախագահության ինստիտուտը իր գոյության միայն շատ կարճ ժամանակահատվածում է գործել որպես միասնական մեխանիզմ: Այստեղ հարցը ձևաչափի մեջ չէ, և քիչ հավանական է, որ ինչ-որ կտրուկ փոփոխություն լինի նրանից, որ ԵՄ-ն կամ նույնիսկ Թուրքիան դառնան ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահող: Ես խորապես համոզված եմ, որ բանակցությունների ձախողումը պայմանավորված չէ նրանով, թե ով է առաջարկում կամ ինչ է առաջարկում բանակցող կողմերին, ինչպես են արվում այդ առաջարկությունները: Եվ եթե խաղաղ բանակցությունների այս փուլը նույնպես պաշտոնական մակարդակով համարվի ավարտված, ապա համանախագահողները ստիպված կլինեն փոխել հակամարտության լուծման մեթոդաբանական մոտեցումները: Առաջին` նրանք այսօր գործում են բացառապես մոդերատորի տեսանկյունից: Հարկավոր կլինի արդեն հանդես գալ դատավորների տեսքով: Երկրորդ` հարկավոր կլինի հրաժարվել «մի բան համաձայնեցված չէ, ուրեմն ոչինչ համաձայնեցված չէ» սկզբունքից, քանի որ հենց այս սկզբունքն է, որ հայկական կողմին թույլ է տալիս կապել Լեռնային Ղարաբաղի շուրջ օկուպացված շրջանների ազատագրումը նրա վերջնական կարգավիճակի սահմանման հետ, որը հակասում է միջազգային իրավունքին, ինչպես նաև ՄԱԿ-ի ԱԽ հակամարտության լուծման համապատասխան բանաձևերին: Ինչ վերաբերում է բանակցություններին ԼՂ մասնակցությանը, ապա իդեալական պարագայում պաշտոնական Բաքուն հակամարտությանն առնչվող միջպետական հարցերը պետք է քննարկի Երևանի հետ, իսկ Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի հարցը` բացառապես այս տարածքը ներկայացնող հայ անհատների հետ: Իրական կյանքում, սակայն, ամեն բան ավելի բարդ է, և հարցը միայն նրանում չէ, որ ԼՂ-ում և նրա շուրջը տեղակայված են հայկական զորքերը, թեև դա էլ է կարևոր, այլ այն, որ ԼՂ հայերի հետ բանակցություններն անհնարին են, որովհետև ՀՀ անկախության մասին հռչակագրում, որը ՀՀ Սահմանադրության անբաժան մասն է կազմում, և որի վրա հենվելով վերջերս ՀՀ Սահմանադրական դատարանը կատարեց որոշում մեկ այլ հարցի շուրջ, այսինքն` ցյուրիխյան արձանագրությունների վերաբերյալ, հաստատում է Լեռնային Ղարաբաղի միացումը Հայաստանին: Այլ կերպ ասած` ՀՀ Սահմանադրության համաձայն` այնպիսի «չճանաչված հանրապետություն», ինչպիսին է «ԼՂՀ»-ն, պարզապես գոյություն չունի բնության մեջ, քանի որ վաղուց արդեն կցված է Հայաստանին: Սրանից հետո էլ ի՞նչ հիմնավորման վրա կարելի է բանակցություններ վարել ԼՂ հայ ներկայացուցիչների հետ:

- Կա կարծիք, որ Կազանի հանդիպումից ընդամենը երկու օր անց Ադրբեջանում տեղի ունեցած ռազմական մեծ շքերթը յուրատեսակ ադրբեջանական պատասխան էր կազանյան հանդիպմանն ու միջազգային հանրությանը: Համաձա՞յն եք, արդյոք, այն գնահատականների հետ, որ այդ ռազմական շքերթով Ադրբեջանը ցույց տվեց աշխարհին, որ ինքը պատրաստ է ռազմական ճանապարհով լուծել ԼՂ հարցը:

- Կարծում եմ` դա շատ պարզունակ մոտեցում է, քանզի ում պետք է շատ լավ գիտի, թե ինչի է ընդունակ ադրբեջանական կամ հայկական բանակը: Ավելին` ռազմական շքերթը նախատեսված էր ավելի վաղ, երբ կողմերը դեռևս լավատեսական հայտարարություններով էին հանդես գալիս: Բայց մի բան ճիշտ է` ինչքան ուժեղ և հարուստ է դառնում Ադրբեջանը, այնքան դժվար է իշխանություններին արդարանալ հասարակության առջև տարածքները հետ չբերելու համար քայլեր չկատարելու համար: Խաղաղ բանակցությունների համար նախատեսված ժամանակը արդեն սպառվում է և` անգամ ամենամեծ ցանկության դեպքում, իսկ նման ցանկություն չկա, ադրբեջանական իշխանությունները չեն կարող ևս 20 տարի անցկացնել խաղաղ բանակցություններ:




1in.am

Sobre el problema de Artsaj

Publicado por losarmenios On 7/06/2011 11:19:00 p. m. 0 comentarios

Sobre el problema de Artsaj
Los copresidentes del grupo de Minsk de la OSCE Robert Bradke (EEUU), Bernard Fasie (Francia), Igor Popov (Rusia) el representante personal del presidente presente de la OSCE Anjey Kasprchik se reunieron con el secretario principal recién nombrado de la OSCE Lamberto Jannier y con él discutieron cuestiones sobre las negociaciones y el estado presente de la regulación del conflicto de la RMK.

Según el servicio de la prensa de la OSCE, los copresidentes informaron al secretario principal de la OSCE sobre los resultados de la reunión de los presidentes de Armenia, Rusia y Azerbaiyán que tuvo lugar el 24 de Junio en Kazan, discutieron la necesidad de los pasos consecutivos que son importantes para el acuerdo final de los principios principales y tienen que servir a la regulación del conflicto.
“A pesar de que las partes en Kazán no llegaron al acuerdo final referente a los principios principales, por lo menos, algún progreso fue registrado”, se menciona en el mensaje extendido por los copresidentes. Según ellos el resultado de la reunión de Kazán es que las partes confirmaron que continuarán la regulación del problema por medio de negociaciones, así como para poder llegar al acuerdo de los principios principales lo más pronto posible.
“Las diferencias presentes no tienen que obstaculizar a las partes en recibir los principios principales y en pasar a la fase de la formación del siguiente acuerdo en la regulación pacífica”, subrayaron los copresidentes evidenciando la declaración de Doville hecha el 26 de Mayo por los presidentes D. Medvedev, N. Sarkozi y B. Obama en la que se menciona que la cancelación de ese proceso pone bajo la duda la encomienda de las partes en llegar a la formación del acuerdo. Los copresidentes programan tener consultas en Moscú, después de que en el próximo futuro visitarán la región.
/Traducido por Lilit Mnatsakanyan/



int.armradio

Una donación voluntaria
Կամավոր նվիրատվություն